قوله تعالى: قدْ خلتْ گذشت و بود، منْ قبْلکمْ پیش از شما، سنن نهادهاى روزگار، فسیروا فی الْأرْض بروید در زمین و بر رسید، فانْظروا بنگرید و برسید، کیْف کان عاقبة الْمکذبین (۱۳۷) چون بود سرانجام ایشان که پیغامهاى من دروغ شمردند، و رسانندگان مرا استوار نگرفتند.
هذا بیان للناس این بیان کردن و پیدا آوردنى است مردمان را، و هدى و راه نمونى، و موْعظة و پندى، للْمتقین (۱۳۸) پرهیزگاران را.
و لا تهنوا و سست مگردید، و لا تحْزنوا و اندوهگین مبید، و أنْتم الْأعْلوْن و شما آخر برترید و غالب آیید، إنْ کنْتمْ موْمنین (۱۳۹) (چنین کنید و چنین دانید) اگر گرویدگانید.
إنْ یمْسسْکمْ قرْح اگر بشما رسید امروز خستگى، فقدْ مس الْقوْم رسید بآن قوم، قرْح مثْله خستگى هم چنان که بشما رسید، و تلْک الْأیام و این روزگار آنست، نداولها بیْن الناس که میگردانیم آن را میان مردمان بر دول.
و لیعْلم الله الذین آمنوا و تا خداى بیند که مومنان براستى و درستى کهاند، و یتخذ منْکمْ شهداء و تا از شما گروهى شهیدان کند، و الله لا یحب الظالمین (۱۴۰) و خداى دوست ندارد کافران و ستمکاران را.
و لیمحص الله الذین آمنوا و تا پاک کند و بشوید مومنان را بآنچه بایشان رسید، و یمْحق الْکافرین (۱۴۱) و ناچیز و تباه کند کافران را.
أمْ حسبْتمْ أنْ تدْخلوا الْجنة پنداشتید که در بهشت شوید، و لما یعْلم الله و نیز بندید الله، الذین جاهدوا منْکمْ ایشان را که باز کوشند بتن و مال با دشمنان وى از شما کهاند؟ و یعْلم الصابرین (۱۴۲) و بندید که شکیبایان از شما کهاند؟
و لقدْ کنْتمْ تمنوْن الْموْت و شما بآرزو میخواستید مرگ بر شهادت، منْ قبْل أنْ تلْقوْه پیش از آنچه دیدید در احد، فقدْ رأیْتموه آن گه آنچه میخواستید دیدید، و أنْتمْ تنْظرون (۱۴۳). و بچشم خود فرا آرزوى خود مینگرید.